ВОЯГА ЕТМАГАНЛАРНИ ҲУҚУҚИЙ ҲИМОЯ ҚИЛИШДА ХАЛҚАРО ҚОНУНЧИЛИК НОРМАЛАРИ
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-ShareAlike» («Атрибуция — На тех же условиях») 4.0 Всемирная
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstract
Шарқ ҳалқлари ичида энг болажон халқ деб таъриф берилган Ватанимизда оила, унинг ижтимоий ҳимояси, ёши улуғ кексаларнинг, ногиронлиги бор шахсларнинг, айниқса вояга етмаганларнинг ҳуқуқий ҳимояси алоҳида давлаг томонидан кафолатланган. Давлатимизнинг бош қонуни ҳисобланган Конституциямизнинг XIV боби 63-66 моддалари оиланинг жамиятнинг асосий бўтини сифатида давлат муҳофазасида бўлиши, ота-оналар эса ўз фарзандларини вояга етгунларига қадар боқиш ва тарбиялашга мажбурлиги мустахкамлаб қўйилган. Ўзбекистон Республикаси Конституциясининг 45-моддасида “Вояга етмаганлар, меҳнатга лаёқатсизлар ва ёлғиз кексаларнинг ҳуқуқлари давлат ҳимоясидадир” деб мустаҳкамлаб қўйилган. Бу нормаларда белгиланган қоидалар халқаро қонунчилик хужжатларига қай даражада тўғри келишини эътиборга олишимиз муқимдир. Биринчи навбатда учта халқаро хужжатдан иборат “йнсон ҳуқуқлари тўғрисидаги Биллъ”ни кўриб чиқсак: